อ่านกระทู้นี้แล้วทำให้หันมามองตัวเอง ที่เริ่มฟุ้งเฟ้อ แล้วคิดได้ว่าควรจะประหยัด
http://pantip.com/topic/31546057
ขอเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง
ตัวผมเองเป็นคนต่างจังหวัด จบมหาลัยปลายแถวที่ต่างจังหวัด
ที่บ้านมีหนี้ ธกส. ตั้งแต่ผมยังเด็กๆ แล้ว จนต้องขายบ้านและที่ดินเอาเงินส่วนหนึ่งไปปิดหนี้
แล้วซื้อที่ดินแปลงใหม่ที่เล็กกว่าเดิมเพื่อปลูกบ้าน แต่ก็ยังเป็นหนี้อีก
พ่อแม่ทำอะไรก็ไม่รุ่ง ค้าขายก็ไม่ขึ้น
รับเหมางานก็โดนโกงบ้าง
แต่พ่อแม่ไม่เคยให้ผมต้องลำบากเลย ให้ผม focus เรื่องเรียนอย่างเดียว
เรียนมหาลัยก็กู้เรียน มีวันหนึ่งมีไฟแนนซ์จะมายึดรถมอไซค์ แต่โชคดีที่ว่าเงินค่าใช้จ่าย กยศ ออกก่อนหน้านี้พอดีเลยรอดตัวไป
*เงินรายเดือน กยศ ช่วงต้นปีจะออกช้า ทำให้พอออกมาที ได้มาเป็นก้อน
ผมก็ไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง จบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
ทำงาน ตจว. เงินเก็บพอมีนิดหน่อย
ช่วงนั้นข้าวแพง พ่อเลยอยากทำนา เลยขอยืมเงินเก็บผมไป ก็เจ๊งอีก
หลังจากนั้นผมก็ย้ายมาทำงานกรุงเทพ
มาด้วยกระเป๋าเสื้อผ้าใบเดียวจริงๆ กับโนตบุคหนึ่งเครื่อง(เตรียมไว้ด้วยการซื้อผ่อนก่อนมา กทม.)
ข้าวของเครื่องใช้อะไรหาเอาที่ กทม. หมด ไม่มีแม้กระทั่งทีวี ตู้เย็น
บางวันแอบร้องไห้ก็มีเพราะคิดถึงบ้าน
ช่วงแรกๆนี่ผมกดเงินจากบัตรกดเงินสดมาใช้ครับ
มีอยู่วันนึงแม่ถูกล็อตเตอรี่ ไม่กี่พันเอง โอนมาให้ผมใช้พันหนึ่ง
หลังจากนั้นก็ทยอยใช้หนี้บัตรกดเงินสดให้หมด
โบนัสได้มาก็ใช้หนี้ ธกส.
จนช่วงเบญจเพส เริ่มมีเหตุการณ์ลี้ลับแปลก ทำให้ผมกลัว มีคนแนะนำให้ผมทำบุญ
ประกอบกับเพื่อนร่วมงานชอบแชร์เรื่องธรรมะ ผมเลยซึมซับมาด้วย เลยกลายเป็นว่าผมทำบุญบ่อยมาก จนติดเป็นนิสัย
และผมก็แนะนำให้พ่อและแม่ทำด้วย คือทำด้วยกันทั้งครอบครัว เพราะผมมีความเชื่อว่าเรามีกรรมร่วมกัน
** เป็นความเชื่อส่วนบุคคลครับ
พ่อแม่ก็ทำงานส่วนตัว เกิดรุ่งขึ้นมา
เงินรายได้เยอะกว่าผมอีก จนปิดหนี้ ธกส. ได้หมด รวมทั้ง เงินกู้กองทุนหมู่บ้านด้วย
ชีวิตดีขึ้นมาเรื่อยๆ จนตอนนี้อยู่อย่างไม่ขัดสนแล้วครับ มีพร้อม อยากได้อะไรก็ได้(ตามกำลังทรัพย์)
เริ่มมีฟุ้งเฟ้อ เมื่อได้มาอ่านกระทู้ดังกล่าว ทำให้ผมมองย้อนกลับไปดูตอนที่ลำบาก
จึงคิดได้ว่าเราควรประหยัด ต้องขอบคุณจริงๆครับ
ขอบคุณกระทู้ 800 บาทที่ทำให้ผมคิดได้
http://pantip.com/topic/31546057
ขอเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง
ตัวผมเองเป็นคนต่างจังหวัด จบมหาลัยปลายแถวที่ต่างจังหวัด
ที่บ้านมีหนี้ ธกส. ตั้งแต่ผมยังเด็กๆ แล้ว จนต้องขายบ้านและที่ดินเอาเงินส่วนหนึ่งไปปิดหนี้
แล้วซื้อที่ดินแปลงใหม่ที่เล็กกว่าเดิมเพื่อปลูกบ้าน แต่ก็ยังเป็นหนี้อีก
พ่อแม่ทำอะไรก็ไม่รุ่ง ค้าขายก็ไม่ขึ้น
รับเหมางานก็โดนโกงบ้าง
แต่พ่อแม่ไม่เคยให้ผมต้องลำบากเลย ให้ผม focus เรื่องเรียนอย่างเดียว
เรียนมหาลัยก็กู้เรียน มีวันหนึ่งมีไฟแนนซ์จะมายึดรถมอไซค์ แต่โชคดีที่ว่าเงินค่าใช้จ่าย กยศ ออกก่อนหน้านี้พอดีเลยรอดตัวไป
*เงินรายเดือน กยศ ช่วงต้นปีจะออกช้า ทำให้พอออกมาที ได้มาเป็นก้อน
ผมก็ไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง จบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
ทำงาน ตจว. เงินเก็บพอมีนิดหน่อย
ช่วงนั้นข้าวแพง พ่อเลยอยากทำนา เลยขอยืมเงินเก็บผมไป ก็เจ๊งอีก
หลังจากนั้นผมก็ย้ายมาทำงานกรุงเทพ
มาด้วยกระเป๋าเสื้อผ้าใบเดียวจริงๆ กับโนตบุคหนึ่งเครื่อง(เตรียมไว้ด้วยการซื้อผ่อนก่อนมา กทม.)
ข้าวของเครื่องใช้อะไรหาเอาที่ กทม. หมด ไม่มีแม้กระทั่งทีวี ตู้เย็น
บางวันแอบร้องไห้ก็มีเพราะคิดถึงบ้าน
ช่วงแรกๆนี่ผมกดเงินจากบัตรกดเงินสดมาใช้ครับ
มีอยู่วันนึงแม่ถูกล็อตเตอรี่ ไม่กี่พันเอง โอนมาให้ผมใช้พันหนึ่ง
หลังจากนั้นก็ทยอยใช้หนี้บัตรกดเงินสดให้หมด
โบนัสได้มาก็ใช้หนี้ ธกส.
จนช่วงเบญจเพส เริ่มมีเหตุการณ์ลี้ลับแปลก ทำให้ผมกลัว มีคนแนะนำให้ผมทำบุญ
ประกอบกับเพื่อนร่วมงานชอบแชร์เรื่องธรรมะ ผมเลยซึมซับมาด้วย เลยกลายเป็นว่าผมทำบุญบ่อยมาก จนติดเป็นนิสัย
และผมก็แนะนำให้พ่อและแม่ทำด้วย คือทำด้วยกันทั้งครอบครัว เพราะผมมีความเชื่อว่าเรามีกรรมร่วมกัน
** เป็นความเชื่อส่วนบุคคลครับ
พ่อแม่ก็ทำงานส่วนตัว เกิดรุ่งขึ้นมา
เงินรายได้เยอะกว่าผมอีก จนปิดหนี้ ธกส. ได้หมด รวมทั้ง เงินกู้กองทุนหมู่บ้านด้วย
ชีวิตดีขึ้นมาเรื่อยๆ จนตอนนี้อยู่อย่างไม่ขัดสนแล้วครับ มีพร้อม อยากได้อะไรก็ได้(ตามกำลังทรัพย์)
เริ่มมีฟุ้งเฟ้อ เมื่อได้มาอ่านกระทู้ดังกล่าว ทำให้ผมมองย้อนกลับไปดูตอนที่ลำบาก
จึงคิดได้ว่าเราควรประหยัด ต้องขอบคุณจริงๆครับ